سلام
طراوتيست در اين نظم .. كه ديده را مي آرايد
موجي كه از اين غزل زيبا به چشم ميآيد .. ساحل نگاه را زيبا جلوه ميدهد
ياد ترانه اي را زنده ميكند كه .. از مهر و تسبيح بي بي جون ميگفت
تسبيح .. ياد خدا را ، ذكر و مناجات را در ضمير آدمي زنده ميكند
و اينكه .. هر بار چرخش تسبيح ، ما را به برآمدن آرزويي نزديك و نزديكتر مينمايد
پاينده باش
